Jak słowo daję, gdybym nie wiedziała, że prowadzę bloga o beadingowym rękodziele, to po samym tytule stwierdziłabym, że to wpis iście z bloga kulinarnego. No dobra, w sumie w tytule jest słowo ‚broszka’ 😉
Lato, niezaprzeczalnie moja ulubiona pora roku. Po pierwsze jest ciepło, nie muszę na siebie zakładać kilku warstw ubrań, żeby wyjść z domu. Po drugie duuuużo słońca, długie dni oraz ciepłe wieczory i noce.
Nie raz już wspominałam, że w dużej części moich projektów pomiędzy początkowymi założeniami a efektem końcowym jest czarna dziura. Miał być wisior a jest broszka, miało być małe i skromne a jest duże, miało być delikatne zdobienie a wyszło na bogato, jak w Rosji i tak w kółko.
Dzisiaj będzie babka, ale nie taka na słodko, do schrupania, ale słodka też będzie.
To dziwne uczucie kiedy wychodzisz w plener sfotografować biżuterię, a ludzie przyglądają ci się jakbyś uciekła z cyrku. To fakt, zrobienie odpowiedniego ujęcia wymaga ode mnie odstawienia kilku dziwnych figur akrobatycznych, ale kto z nas nie dąży do idealnego zdjęcia?
Ostatnio zauważyłam u siebie niewielką „anomalię”. Kiedy potrzebuję biżuterii na szybko, bo akurat nie mam nic kolorystycznie i stylowo pasującego do np. nowo zakupionej sukienki, to nie lecę do sklepu w jej poszukiwaniu tylko od razu gorączkowo myślę jaką zrobię, z czego zrobię i czy dysponuję wystarczającą ilością czasu na jej wykonanie.
Zimy mam już powoli po dziurki w nosie, nie dość że zimno, ślisko, smog, to jeszcze wszyscy wkoło chorzy. Normalnie strach z domu wychodzić. Z ogromnym utęsknieniem, nostalgią oraz łezką w oku oczekuję na wiosnę.
Kupować czy nie kupować? Oto jest pytanie…zapewne zadawane sobie przez każdego rękodzielnika na całym świecie. Ostatnio sobie myślę, że może ze mną coś jest nie tak. W moich przydasiach roi się od koralików, półfabrykatów, kaboszonów i tym podobnych bezeceństw, ale ciągle czegoś mi brakuję i bezustannie jest mi coś potrzebne. Frustrujące!
Ostatnio coś mnie wzięło na broszki…nigdy za nimi nie przepadałam, bo kojarzyłam je raczej z babcinym elementem biżuteryjnym niż nowoczesnym, ale człowiek nie taboret zdanie zmienić może…no i zmieniłam 🙂 Zresztą, broszki swoją historię mają i towarzyszą nam nie od dziś.
Wbrew pozorom nie będę wam dzisiaj streszczać noweli Edgara A. Poe, ale szczerze polecam, jeśli ktoś jeszcze nie czytał. Oj koty to przebiegłe i złośliwe stworzenia, a uwierzcie mi – mówię z autopsji… Nie będzie też nic o Sylwestrze, sylwestrowych szaleństwach i przygotowaniach do szaleństw, tego mamy wkoło aż nadto, przynajmniej w moim odczuciu.