Artysta aby być i pozostać artystą musi się rozwijać. W moim mniemaniu oznacza to doskonalenie swojego warsztatu oraz naukę nowych technik. Artyści tworzą przecież dzieła sztuki mające swój niepowtarzalny, unikatowy charakter, muszą więc czymś zaskakiwać, myśleć kreatywnie i mieć ciągle to nową koncepcję na kolejną z prac.
Zimy mam już powoli po dziurki w nosie, nie dość że zimno, ślisko, smog, to jeszcze wszyscy wkoło chorzy. Normalnie strach z domu wychodzić. Z ogromnym utęsknieniem, nostalgią oraz łezką w oku oczekuję na wiosnę.
Kupować czy nie kupować? Oto jest pytanie…zapewne zadawane sobie przez każdego rękodzielnika na całym świecie. Ostatnio sobie myślę, że może ze mną coś jest nie tak. W moich przydasiach roi się od koralików, półfabrykatów, kaboszonów i tym podobnych bezeceństw, ale ciągle czegoś mi brakuję i bezustannie jest mi coś potrzebne. Frustrujące!
Pseudo – «pierwszy człon wyrazów złożonych będących nazwami i określeniami osób, rzeczy lub zjawisk, które nie są tym, co udają lub naśladują». Stąd moja pseudokamea, niby kamea a jednak nie…jedynie kaboszon, który kameę udaje. Jakiś czas przeleżał gdzieś w czeluściach moich przydasiów, aż do dzisiaj kiedy ujrzał światło dzienne.
Ostatnio coś mnie wzięło na broszki…nigdy za nimi nie przepadałam, bo kojarzyłam je raczej z babcinym elementem biżuteryjnym niż nowoczesnym, ale człowiek nie taboret zdanie zmienić może…no i zmieniłam 🙂 Zresztą, broszki swoją historię mają i towarzyszą nam nie od dziś.
Wbrew pozorom nie będę wam dzisiaj streszczać noweli Edgara A. Poe, ale szczerze polecam, jeśli ktoś jeszcze nie czytał. Oj koty to przebiegłe i złośliwe stworzenia, a uwierzcie mi – mówię z autopsji… Nie będzie też nic o Sylwestrze, sylwestrowych szaleństwach i przygotowaniach do szaleństw, tego mamy wkoło aż nadto, przynajmniej w moim odczuciu.
Powracam po dłuższej przerwie wraz z końcem wakacji. Przyznaję się, że było leniwie i beztrosko, ale od tego przecież jest lato i każdy z nas ma taki moment w roku kiedy musi odciąć się od wszystkich i od wszystkiego.
Jak to było kiedyś? Jak żyliśmy, w co się ubieraliśmy, co nas interesowało, co robiliśmy w wolnym czasie. Historia nas fascynuje i ciekawi…ale również niejednokrotnie inspiruje. Jednak u źródeł powstania dzisiejszej pracy wcale nie leży epoka średniowiecza, średniowieczność zaczęła ujawniać się dopiero w trakcie tworzenia.
Kiedyś przeczytałam, że jednym z najlepszych sposobów, aby przełamać brak kreatywności jest improwizacja. Kiedy robimy coś podążając za danym wzorem, czyimś projektem lub pomysłem, nieważne jak bardzo się staramy, nasza praca nie będzie inspirująca czy natchniona, nie będziemy tego widzieć ani czuć.
Zaczarowały Cię koraliki? Chcesz stawiać pierwsze kroki w hafcie koralikowym? Oglądasz różne prace i myślisz sobie, że wszystko to wygląda na skomplikowane? Nie zniechęcaj się! Zacznij od czegoś małego, niewymagającego i nie kosztującego ogromnych nakładów pracy. Co powiesz na kolczyki?