Dzisiejszy wpis zrobiłam po części dla samej siebie, ale przede wszystkim dla wszystkich tych którzy dopiero zaczynają przygodę z koralikami. Kiedy ja zaczynałam, Internet był dla mnie pierwszym źródłem w którym szukałam informacji, ale brakowało mi tzw. podstaw…
Pewnie zdążyliście się już zorientować, że lubię przetwarzać i zanim coś wyrzucę zastanowię się 3 razy czy aby na pewno mi się to nie przyda. Tak, tak powtarzam się, wiem, ale recykling jest przecież zawsze na czasie. W przypadku tego konkretnego naszyjnika ośmieliłabym się wręcz powiedzieć o upcyklingu. Ale zacznijmy od początku.
Inspiracja to ważny temat dla każdego rękodzielnika, bo jak tworzyć bez żadnego pomysłu? Z mojego krótkiego rękodzielniczego doświadczenia przekonałam się, że czasami trudno o inspirację, ale jedno wiem na pewno, natura to kopalnia inspiracji, szczególnie w okresie wiosennym kiedy wszystko budzi się do życia. Natchnieniem do zrobienia dzisiejszego naszyjnika była właśnie przyroda a dokładniej, jeden szczególny i zarazem piękny owad – ważka.
Gdyby kilka lat temu ktoś mi powiedział, że będę robiła naszyjnik z rajstop, zaśmiałabym mu się w twarz, a dzisiaj? A dzisiaj zrobiłam naszyjnik z rajstop czyli zapraszam na recykling w pełnym wydaniu 🙂
Pomyślałam sobie, że ścieg pejotowy może być ciekawym tematem do eksplorowania, chociażby ze względu na samą nazwę…zastanawialiście się kiedyś dlaczego ścieg pejotowy nazywa się pejotowym? No właśnie, sprawdźmy.
Ziemniaki – moje pierwsze skojarzenie? Pyszne! szczególnie te pieczone. Ziemniaki są w Polsce bardzo popularnym warzywem wykorzystywanym w kuchni, a jednak czasami mogą posłużyć do innych celów.
Wszystko zaczęło się od turkusowego kaboszona. Nigdy nie robiłam nic ściegiem pejotowym i uznałam, że obszycie nim kaboszona będzie idealnym początkiem. Niewielka zawieszka w postaci kaboszona obszytego koralikami – projekt miał być prosty i szybki, miał być… a czy był? przekonajcie się sami 🙂
Po zmaganiach ze sznurami szydełkowo-koralikowymi przyszedł czas na kolejne wyzwanie rzucone ściegowi herringbone. Nie było to ściśle zaplanowane, że rozpocznę naukę akurat tego ściegu, nie posiadam listy technik czy ściegów, których będę się uczyła w odpowiednio dobranej kolejności, uczę się tego na co się natknę czyli tego co mi się spodoba:) Ale do meritum, zapraszam Was na moje pierwsze spotkanie ze ściegiem herringbone.
Wszędzie jajeczka, pisanki, króliczki i baranki, słowem świątecznie, kolorowo, rodzinnie i wiosennie, nawet pogoda dopisała:) a u mnie…hmmm…u mnie wygląda jakby Halloween powróciło;)
Jestem typem człowieka, który wyrzuca niepotrzebne lub stare rzeczy z rozwagą, bo przecież nigdy nie wiadomo co i kiedy może się jeszcze przydać. Ale spokojnie mój dom jeszcze nie przerodził się w ogromne śmieciowisko, więc nałogowym zbieraczem jak na razie nie jestem, może jedynie przydomowym chomikiem;) Często jest mi po prostu szkoda pozbywać się niektórych rzeczy od tak, przecież zawsze można im dać drugie życie, prawda?